Hoe gaat het met je? Dat is denk ik een van de meest gestelde vragen. Goed hoor, antwoord je dan vaak. Maar is dat wel echt zo? Gaat het wel echt goed?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Nee, het gaat niet altijd goed met me. Ik zeg vaak van wel maar er zijn een hoop dingen waar ik last van heb. Mijn gezondheid speelt hier een grote rol in. Ik voel me vaak ziek en daardoor ongelukkig. Het beperkt mij in veel dingen.
Een van de andere dingen waar ik me niet fijn bij voel is dat ik een laag zelfbeeld heb. Ik heb weinig eigen waarde en terwijl ik dit schrijf merk ik dat het mij raakt. Ik probeer altijd alles positief in te zien. Dat lukt goed. Behalve als het op mijzelf aankomt. Dan is alles negatief. Hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen? Hoe kan ik de afgelopen jaren gefunctioneerd hebben met zó’n laag zelfbeeld? Dat is niet oke. Jaren heb ik in de spiegel gekeken en gedacht “bah”. Dit wil ik niet meer.
Een aantal maanden geleden heb ik de keuze gemaakt om aan “mezelf te gaan werken”, wat dat dan ook mag betekenen. Ik heb besloten dat ik niet meer ongelukkig wil zijn. Dat ik weer van mezelf wil houden. Dat ik weer ga voelen dat ik er mag zijn. Ik wil leren om weer voor mezelf op te komen. Niet zo zeer alleen richting anderen maar ook naar mezelf toe. Ik wil niet meer in zelfmedelijden leven. Ik wil de kracht voelen om te durven zijn wie ik ben. Ik wil weer leren gelukkig te zijn met mezelf.
Sinds een aantal weken ga ik naar het ggz, dit om mijn eetstoornis aan te pakken. Ik ben een echte emotie eter en heb mezelf daarom niet altijd in de hand als het op eten aankomt. Als ik me rot voel, wat ik de laatste tijd nogal vaak doe, ga ik eten. Niet perse ongezonde dingen. Ik pak wat ik pakken kan. Van alles kleine beetjes. Vaak voel ik me hierna schuldig en blijf ik hangen in een intenst schaamte gevoel naar mezelf. Waarom heb ik eten nodig om me beter te voelen? Dat gevoel van geluk is meestal maar enkele minuten, soms zelfs maar enkele seconden. De stap om naar het GGZ te gaan is heel erg goed voor mij. Ik ga hier leren om bewust te eten en om eten niet meer “nodig te hebben”.
Ook doe ik mee aan een training bij de Levgroep. Vrouw kom op voor jezelf heet de training. De naam zegt het eigenlijk al, de training is bedoeld voor vrouwen die willen leren om weer voor zichzelf op te komen. Zoals ik al aangaf wil ik dit weer kunnen. Daarom is deze training perfect voor mij. Ik ga hier niet alleen leren om weer voor mezelf op te komen, ik ga ook leren om weer van mezelf te houden. De training duurt twaalf weken en ik verwacht niet dat ik na de training ineens een ander mens ben. Wel verwacht ik dat ik na deze twaalf weken op weg ben naar een betere versie van mezelf.
Mijn ideale Audrey is een vrouw die van zichzelf houdt precies zoals ze is. Die waardeert dat ze leeft en elke dag met een fijn gevoel opstaat. Ik wil assertief zijn en niet meer over me heen laten lopen. Ik wil in de spiegel kijken en denken : wauw, dit ben ik en daar ben ik super trots op!
Van jezelf houden is het begin van een levenslange romance. – Oscar Wilde
Audrey schrijft 